Υδροκήλη είναι η συλλογή υγρού μέσα στην κοιλότητα που σχηματίζουν τα δύο πέταλα του ιδίως ελυτροειδή χιτώνα που περιβάλει τον όρχι. Η συλλογή του υγρού είναι προοδευτική και ανώδυνη. Στην επέμβαση αυτή γίνεται μια μικρή τομή στο όσχεο και διανοίγεται η κοιλότητα του ελυτροειδούς χιτώνα, αφαιρείται το υγρό και στη συνέχεια ο ελυτροειδής χιτώνας αναστρέφεται και καθηλώνεται, έτσι ώστε να εξαλειφθεί η ήδη υπάρχουσα κοιλότητα με αποτέλεσμα να μην υποτροπιάσει. Συνήθως, κατά τη διάρκεια της επέμβασης αποστέλλεται δείγμα του ελυτροειδούς χιτώνα για βιοψία. Η επέμβαση γίνεται με γενική ή ραχιαία αναισθησία. Απαιτείται νοσηλεία μίας ημέρας, ενώ η νοσηρότητα της επέμβασης είναι ελάχιστη. Πιθανές ενοχλήσεις στην περιοχή του όσχεου δεν διαρκούν πάνω από 2-4 ώρες και αντιμετωπίζονται με κοινά παυσίπονα.

Ο χαλινός του πέους είναι η ελαστική πτυχή του δέρματος που ενώνει την κάτω πλευρά της κεφαλής του πέους με την εσωτερική επιφάνεια της ακροποσθίας. Ένας βραχύς χαλινός είναι όταν ο χαλινός του πέους είναι τόσο μικρός που περιορίζει το κίνηση που μπορεί να κάνει η ακροποσθία. Αυτό προκαλεί δυσφορία κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής. Το κύριο σύμπτωμα είναι η δυσκολία στην έλξη της ακροποσθίας προς τα πίσω καθώς και πόνος στο πέος. Αυτός ο πόνος αυξάνεται κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής και επίσης μπορεί να σκιστεί και να προκαλέσει αιμορραγία λόγω της αυξημένης συγκέντρωσης αίματος στην περιοχή. Υπάρχουν διάφορες μέθοδοι για τη θεραπεία ενός μικρού χαλινού ανάλογα με τη σοβαρότητα του. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι κρέμες στεροειδών μπορεί να είναι αρκετές. Σε πολλές περιπτώσεις ωστόσο η χειρουργική επέμβαση είναι η μόνη λύση.

Κιρσοκήλη είναι η διόγκωση του φλεβικού συστήματος του όρχι με αποτέλεσμα την ανάπτυξη κιρσοειδών φλεβικών δικτύων. Πρόκειται για μια σχετικά συχνή πάθηση, που εμφανίζεται, σε διάφορους βαθμούς, στο 15% των ενηλίκων και αποτελεί μια καλά τεκμηριωμένη αιτία ανδρικής υπογονιμότητας. Επειδή η επίδραση της κιρσοκήλης είναι βαθμιαία, η έγκαιρη διάγνωση της πάθησης καθώς και η διάγνωση της υποκλινικής κιρσοκήλης (αυτής δηλαδή που δεν έχει δώσει πλήρη συμπτωματολογία) είναι πολύ σημαντική για την θεραπεία και την αποτροπή των επιπλοκών της νόσου. Είναι ενδεικτικό ότι, στους ενήλικες, μετά την θεραπεία παρατηρείται σημαντική βελτίωση του σπερμοδιαγράμματος .

Κατά την διάρκεια της επέμβασης ο χειρουργός - ουρολόγος απολινώνει και διατέμνει το διατεταμένο φλεβικό ορχικό δίκτυο έτσι ώστε να σταματήσει την παλινδρόμηση του αίματος και την συσσώρευσή του γύρω από τον όρχι. Αυτό παρατηρείται στην έσω σπερματική φλέβα του αριστερού φλεβικού ορχικού συστήματος λόγω ανατομικών ιδιαιτεροτήτων, με μια μικρή, 3 cm, τομή στην βουβωνική περιοχή. Η επέμβαση διαρκεί περίπου 1 ώρα, γίνεται με γενική αναισθησία και ο απαιτούμενος χρόνος νοσηλείας του ασθενή είναι συνήθως μια ημέρα.

Άλλη μία, μη χειρουργική, μέθοδος για την αντιμετώπισης της κιρσοκήλης είναι η τεχνική Tauber και είναι η έγχυση σκληρυντικών ουσιών στην έσω σπερματική φλέβα με ακτινοσκοπικό έλεγχο.

Λίθος Ουρητήρα - Νεφρού - Ενδοσκοπική αφαίρεση

Η αντιμετώπιση της λιθίασης του ανωτέρου ουροποιητικού συστήματος στις μέρες μας επιβάλλει την ελάχιστη επεμβατική θεραπευτική προσέγγιση. Η δεύτερη κατά σειρά συνηθέστερη επέμβαση είναι η ενδοσκοπική αφαίρεση λίθου ουρητήρα - νεφρού. Με ένα ειδικό όργανο, το ουρητηροσκόπιο, εντοπίζεται ο λίθος που προκαλεί την απόφραξη και, με ειδική τεχνική και κατάλληλους χειρισμούς, θρυμματίζεται άμεσα με τη χρήση υπερήχων ή ηλεκτροϋδραυλικών κυμάτων ή laser, ανάλογα με τη θέση, το σχήμα και τη σύσταση του λίθου. Η όλη διαδικασία πραγματοποιείται με γενική ή ραχιαία αναισθησία και η διάρκεια της επέμβασης είναι ανάλογη με το μέγεθος, τη θέση και τη σύσταση του λίθου. Σε μερικές περιπτώσεις συνιστάται και τοποθέτηση ουρητηρικού αυτοσυγκρατούμενου καθετήρα (PIG TAIL). Ο ασθενής θα πρέπει να παραμείνει στο νοσοκομείο για παρακολούθηση μία ημέρα, ενώ η νοσηρότητα της επέμβασης είναι ελάχιστη.

Λίθος Ουρητήρα - Νεφρού – Εξωσωματική λιθοτριψία

Η εξωσωματική λιθοτριψία γνωστή και ως ESWL (Extracorporeal Shock Wave Lithotripsy) είναι μία μη επεμβατική θεραπευτική προσέγγιση της λιθίασης του ανωτέρου ουροποιητικού συστήματος. Ο εξωσωματικός λιθοθρίπτης παρέχει τη δυνατότητα κατακερματισμού των λίθων με τη χρήση κρουστικών κυμάτων και θεωρείται ο ασφαλέστερος τρόπος αντιμετώπισης. Η όλη διαδικασία πραγματοποιείται με την χρήση ήπιων αναλγητικών, ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει άμεσα στις δραστηριότητες του, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις είναι πιθανό να χρειαστεί επαναληπτική θεραπεία εντός 20 ημερών.

Λίθος Νεφρού – Διαδερμική Νεφροιθοτριψία

Η αντιμετώπιση της λιθίασης του ανωτέρου ουροποιητικού συστήματος στις μέρες μας επιβάλλει την ελάχιστη επεμβατική θεραπευτική προσέγγιση. Ένας σύγχρονος τρόπος αντιμετώπισης αφαίρεσης λίθου νεφρού είναι η διαδερμική λιθοτριψία, γνωστή και ως PCNL (Percutaneous Nephrolithotomy). Υπό ακτινοσκοπική και υπερηχογραφική καθοδήγηση διενεργείται διαδερμική παρακέντηση του νεφρού. Στη συνέχεια εισάγεται ένα ειδικό όργανο, το νεφροσκόπιο, εντοπίζεται ο λίθος που προκαλεί την απόφραξη και, με ειδική τεχνική και κατάλληλους χειρισμούς, θρυμματίζεται άμεσα με τη χρήση υπερήχων ή ηλεκτροϋδραυλικών κυμάτων ή laser ανάλογα με τη θέση, το σχήμα και τη σύσταση του λίθου. Η όλη διαδικασία πραγματοποιείται με γενική αναισθησία και η διάρκεια της επέμβασης είναι ανάλογη με το μέγεθος, τη θέση και τη σύσταση του λίθου. Ο ασθενής θα πρέπει να παραμείνει στο νοσοκομείο για παρακολούθηση μία με δύο ημέρες, ενώ η νοσηρότητα της επέμβασης είναι μικρή.

Λίθος Ουροδόχου Κύστης - Ενδοσκοπική αφαίρεση

Η αντιμετώπιση της λιθίασης της ουροδόχου κύστης στις μέρες μας επιβάλλει την ελάχιστη επεμβατική θεραπευτική προσέγγιση. Η συνηθέστερη επέμβαση είναι η ενδοσκοπική αφαίρεση λίθου ουροδόχου κύστης. Με ένα ειδικό όργανο, το κυστεοσκόπιο, εντοπίζεται ο λίθος και, με ειδική τεχνική και κατάλληλους χειρισμούς, θρυμματίζεται άμεσα με τη χρήση υπερήχων ή ηλεκτροϋδραυλικών κυμάτων ή laser ανάλογα με τη θέση, το σχήμα και τη σύσταση του λίθου. Η όλη διαδικασία πραγματοποιείται με ελαφρά μέθη ή επισκληρίδιο αναισθησία και η διάρκεια της επέμβασης είναι ανάλογη με το μέγεθος, τη θέση και τη σύσταση του λίθου. Σε μερικές περιπτώσεις συνιστάται και τοποθέτηση καθετήρα ουροδόχου κύστης για 24 ώρες. Ο ασθενής θα πρέπει να παραμείνει στο νοσοκομείο για παρακολούθηση μία ημέρα ενώ η νοσηρότητα της επέμβασης είναι ελάχιστη. Σε περίπτωση που συνυπάρχει καλοήθης υπερτροφία του προστάτη , διενεργείται διουρηθρική προστατεκτομή με τη μέθοδο TURis. Η ανοικτή χειρουργική επέμβαση για την αντιμετώπιση λίθων της ουροδόχου κύστης έχει περιοριστεί σημαντικά και διενεργείται μόνο σε περιπτώσεις μεγάλων ή πολλαπλών λίθων ή αδυναμία - αποτυχία επίλυσης του προβλήματος με τις σύγχρονες μεθόδους αντιμετώπισης.

Τοποθέτηση PIG TAIL (ουρητηρικοί αυτοσυγκρατούμενοι καθετήρες)

Τα PIG TAILS ή ουρητηρικοί αυτοσυγκρατούμενοι καθετήρες παίρνουν το όνομά τους από το σχήμα των άκρων τους, που θυμίζει ουρά γουρουνιού. Χρησιμοποιούνται σε περιπτώσεις που πρέπει να διατηρήσουμε ανοικτή τη δίοδο ροής των ούρων η οποία έχει διακοπεί από λιθιάσεις ή νεοεξεργασίες του ανώτερου και μέσω ουροποιητικού, στενώματα, κακώσεις ουρητήρα κτλ., με αποτέλεσμα ο ασθενής να παρουσιάζει αυξημένη νοσηρότητα (κολικό νεφρού παρατεινόμενο και/ή εμπύρετο και νεφρική ανεπάρκεια). Η τοποθέτησή τους γίνεται συνήθως στο χειρουργείο με ακτινοσκοπικό έλεγχο σε άσηπτες συνθήκες. Ο ασθενής, μετά την συγκεκριμένη επέμβαση, θα πρέπει να παραμείνει στο νοσοκομείο για παρακολούθηση για μερικές ώρες.

Λίθος Ουρητήρα - Νεφρού - Ανοικτή Επέμβαση

Η ανοικτή χειρουργική επέμβαση για την αντιμετώπιση λίθων του νεφρού και του ουρητήρα έχει περιοριστεί σημαντικά και διενεργείται μόνο σε περιπτώσεις κοραλλιοειδών λίθων ή αδυναμία - αποτυχία επίλυσης του προβλήματος με τις σύγχρονες μεθόδους αντιμετώπισης. Η επέμβαση γίνεται με γενική αναισθησία όπου χειρουργικά προσεγγίζεται το σημείο της λιθίασης και διενεργείται ουρητηρολιθοτομία – πυελολιθοτομία – νεφρολιθοτομία (ανάλογα με τη θέση του λίθου). Αφαιρείται ο λίθος και στη συνέχεια γίνεται τοποθέτηση ουρητηρικού αυτοσυγκρατούμενου καθετήρα (PIG TAIL). Σε περίπτωση που συνυπάρχει κάποια ανατομική βλάβη, αυτή αντιμετωπίζεται χειρουργικά εκ παραλλήλου. Γίνεται σύγκλιση του χειρουργικού τραύματος, ενώ τοποθετείται παροχέτευση για 1-2 ημέρες. Ο ασθενής θα πρέπει να παραμείνει στο νοσοκομείο για παρακολούθηση 2-4 ημέρες ενώ η νοσηρότητα της επέμβασης είναι μικρή.

Λίθος Ουρητήρα - Νεφρού - Λαπαροσκοπική αφαίρεση

Η λαπαροσκοπική αφαίρεση λίθων είναι μια μοντέρνα μέθοδος αντιμετώπισης του νεφρού και του ουρητήρα έχει περιοριστεί σημαντικά και διενεργείται μόνο σε περιπτώσεις κοραλλιοειδών λίθων ή αδυναμία - αποτυχία επίλυσης του προβλήματος με τις σύγχρονες μεθόδους αντιμετώπισης. Η επέμβαση γίνεται με γενική αναισθησία όπου, χωρίς να απαιτείται διάνοιξη του κοιλιακού τοιχώματος, προσεγγίζεται το σημείο της λιθίασης, διενεργείται ουρητηρολιθοτομία – πυελολιθοτομία – νεφρολιθοτομία, αφαιρείται ο λίθος και στη συνέχεια γίνεται η τοποθέτηση ουρητηρικού αυτοσυγκρατούμενου καθετήρα (PIG TAIL). Σε περίπτωση που συνυπάρχει κάποια ανατομική βλάβη, αυτή αντιμετωπίζεται λαπαροσκοπικά εκ παραλλήλου. Γίνεται σύγκλιση του χειρουργικού τραύματος, ενώ τοποθετείται παροχέτευση για 1 ημέρα. Ο ασθενής θα πρέπει να παραμείνει στο νοσοκομείο για παρακολούθηση 2-3 ημέρες, ενώ η νοσηρότητα της επέμβασης είναι μικρή.

Ακροποσθία ονομάζεται το τελικό κομμάτι δέρματος του πέους που καλύπτει τη βάλανο. Μερικές φορές, αυτό είναι τόσο στενό που η βάλανος δεν αποκαλύπτεται και η πάθηση αυτή ονομάζεται φίμωση. Άλλες φορές, η βάλανος αποκαλύπτεται αλλά η στένωση του δέρματος προκαλεί πόνο κατά τη στύση, ενώ μπορεί να συμβεί και στραγγαλισμός της βαλάνου, κατάσταση που ονομάζεται παραφίμωση. Ο ουρολόγος μπορεί να σας προτείνει περιτομή ανάλογα με το πρόβλημα και την επιθυμία του ασθενούς.

Τα κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων είναι μια σεξουαλικά μεταδιδόμενη ασθένεια που εμφανίζεται εξωτερικά στα γεννητικά όργανα, στην πρωκτική περιοχή, εσωτερικά στον κόλπο ή στον τράχηλο και στην ουρήθρα.

Η βλάβη είναι συνήθως ανυψωμένη και ροζ. Αυτή η κατάσταση μπορεί να παραμείνει ασυμπτωματική ή να προκαλέσει κνησμό, καύσο, πόνο κατά τη διάρκεια της επαφής ή συχνή ούρηση.

Περιγραφή

Περίπου μισό εκατομμύριο νέες περιπτώσεις κονδυλωμάτων των γεννητικών οργάνων διαγιγνώσκονται στις ΗΠΑ κάθε χρόνο. Τεχνικά γνωστή ως condyloma acuminata, τα κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων είναι μικρές αναπτύξεις, μερικές φορές μοιάζουν με κουνουπίδι, που εμφανίζονται κοντά στα γεννητικά όργανα. Όπως και τα άλλα κονδυλώματα, η ποικιλία των γεννητικών οργάνων προκαλείται από τον ιό των ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV). Σε όλο τον κόσμο, ο HPV είναι μια από τις πιο κοινές αιτίες σεξουαλικά μεταδιδόμενων ασθενειών (ΣΜΝ).

Το ίδιο το κονδύλωμα είναι στην πραγματικότητα η «κορυφή ενός παγόβουνου», καθώς ο ιός κρύβεται σε κύτταρα του φυσιολογικού δέρματος, και πιθανώς και σε άλλες ουρογεννητικές περιοχές.

Η ιογενής φύση της πάθησης έχει επίσης σημαντικές επιπτώσεις στη μετάδοση και τη θεραπεία. Πολλοί αν όχι οι περισσότεροι άνθρωποι που φιλοξενούν τον ιό δεν το γνωρίζουν. Ο ιός μπορεί να μολύνει κύτταρα αλλά να μην προκαλεί κονδυλώματα για πολλά χρόνια, εκρήγνυται σε ορατές βλάβες όταν το ανοσοποιητικό σύστημα καταστέλλεται.

Λόγω της θέσης του κονδυλώματος και του σεξουαλικού τρόπου μετάδοσης, μπορεί να προκαλέσει συναισθηματικά και κοινωνικά προβλήματα. Τα κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων μπορούν να προκαλέσουν ακραίες ψυχολογικές αναταραχές και εκείνοι που τους έχουν συχνά νιώθουν αμήχανοι, θυμωμένοι, ακόμη και ένοχοι.

Η ανησυχία για τα κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων έχει αυξηθεί λόγω της συσχέτισης μεταξύ του HPV και των καρκίνων των γεννητικών οργάνων. Όποιος έχει κάνει σεξ κινδυνεύει να υποστεί HPV. Ο ιός φαίνεται να προκαλεί ορατές βλάβες όταν καταστέλλεται το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ατόμου. Αυτό μπορεί να συμβεί λόγω ασθένειας (ιδιαίτερα άλλων σεξουαλικά μεταδιδόμενων ασθενειών) ή από τη λήψη ορισμένων φαρμάκων, όπως η χημειοθεραπεία ή τα φάρμακα για την πρόληψη της απόρριψης μιας μεταμόσχευσης οργάνου. Οι ανεπάρκειες του φολικού οξέος και της βιταμίνης Α μπορούν επίσης να προκαλέσουν κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων. Το κάπνισμα αυξάνει τον κίνδυνο διπλά, εν μέρει επειδή τα υποπροϊόντα νικοτίνης προσβάλλουν τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος στον τράχηλο.

Αιτίες

Τα κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων εξαπλώνονται με σεξουαλική επαφή με έναν μολυσμένο σύντροφο και είναι πολύ μεταδοτικά. Εμφανίζονται συχνά εντός τριών μηνών από την επαφή. Τα προφυλακτικά μπορούν να βοηθήσουν, αλλά δεν διασφαλίζουν, την πρόληψη.

Αν και πρέπει να μάθουμε πολλά για το πώς εξελίσσεται ο HPV, παρατηρήθηκε ότι το ζεστό, υγρό περιβάλλον στην περιοχή των γεννητικών οργάνων φαίνεται να ευνοεί την ανάπτυξη των κονδυλωμάτων. Οι εστίες φαίνεται να επιδεινώνονται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και σε ασθενείς με πτώση του ανοσοποιητικού τους συστήματος.

Οι ασθενείς με ιστορικό κονδυλωμάτων των γεννητικών οργάνων ενδέχεται να διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο για ορισμένους τύπους καρκίνου. Ο HPV σχετίζεται με έως και το 90% όλων των κακοηθειών του τραχήλου της μήτρας και πιστεύεται επίσης ότι μπορεί να παίζει ρόλο σε καρκίνους του κόλπου, του πρωκτού, του αιδοίου και του πέους.

Διάγνωση

Η εύρεση μιας ανάπτυξης που μοιάζει με κουνουπίδι στα γεννητικά όργανα είναι λόγος να δείτε έναν γιατρό που μπορεί να πει εάν είναι κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων ή διαφορετικό είδος ανάπτυξης.

Ο επαγγελματίας μπορεί να χρησιμοποιήσει έναν τύπο μικροσκοπίου που ονομάζεται κολποσκόπιο για να εξετάσει τον τράχηλο μιας γυναίκας για να δει εάν υπάρχουν εσωτερικές εστίες.

Ένα μη φυσιολογικό επίχρισμα Pap μπορεί μερικές φορές να υποδηλώνει λοίμωξη HPV του τραχήλου της μήτρας. Ορισμένοι τύποι HPV μπορούν να προκαλέσουν καρκίνο του τραχήλου της μήτρας, ενώ άλλοι μπορεί να προκαλέσουν καρκίνο του αιδοίου ή του πρωκτού. Με οποιοδήποτε μη φυσιολογικό επίχρισμα Pap, μια γυναίκα πρέπει να εξεταστεί από το γιατρό της.

Θεραπεία

Τα άτομα με κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων έχουν μια ποικιλία θεραπειών για να διαλέξουν, αλλά καμία δεν είναι η τέλεια θεραπεία. Οι θεραπείες ποικίλλουν πολύ στο κόστος.

Οι θεραπείες των κονδυλωμάτων των γεννητικών οργάνων εμπίπτουν σε τρεις κατηγορίες: συνταγογραφούμενα τοπικά παρασκευάσματα που καταστρέφουν τον ιστό των κονδυλωμάτων. χειρουργικές μέθοδοι που απομακρύνουν τον ιστό των κονδυλωμάτων και βιολογικές προσεγγίσεις που στοχεύουν τον ιό προκαλώντας την υποκείμενη κατάσταση. Κάθε θεραπεία πρέπει να εφαρμόζεται σε μεμονωμένα κονδυλώματα - καμία δεν λαμβάνεται συστηματικά.

Στο ιατρείο, εφαρμόζεται ο καυτηριασμός των κονδυλωμάτων. Ο καυτηριασμος κονδυλωμάτων καταστρέφει άμεσα και αποτελεσματικά τις βλάβες. Ο χρόνος αποθεραπείας είναι 2-3 εβδομάδες. Επίσης με τον καυτηριασμό κονδυλωμάτων απαιτείται η εφαρμογή τοπικής αναισθησίας με χορήγηση λιδοκαϊνης (μέσω ένεσης), ενώ υπάρχει κίνδυνος δημιουργίας υπομελάγχρωσης, δηλαδή το δέρμα τοπικά να είναι πιο ανοιχτόχρωμο, αλλά και εμφάνισης ουλής. Στα θετικά που έχει ο καυτηριασμός κονδυλωμάτων είναι το άμεσο αποτέλεσμα αλλά και το ότι η διαδικασία είναι πρακτικά αναίμακτη.

Τέλος, συνήθως απαιτείται μία συνεδρία.

Η ακράτεια ούρων είναι η ακούσια διαρροή ούρων. Αυτό σημαίνει ότι ένα άτομο ουρεί όταν δεν το θέλει. Ο έλεγχος του σφιγκτήρα του ουροποιητικού είτε χάνεται είτε εξασθενεί. Η ακράτεια ούρων είναι ένα κοινό πρόβλημα που πλήττει πολλούς ανθρώπους. Σύμφωνα με την Αμερικανική Ουρολογική Ένωση, το ένα τέταρτο έως το ένα τρίτο των ανδρών και γυναικών στις Ηνωμένες Πολιτείες εμφανίζουν ακράτεια ούρων. Η ακράτεια ούρων είναι συχνότερη στις γυναίκες από τους άνδρες. Υπολογίζεται ότι το 30% των γυναικών ηλικίας 30-60 ετών υποφέρουν από αυτό, σε σύγκριση με 1,5-5% των ανδρών.

Γρήγορα γεγονότα για την ακράτεια ούρων

- Η ακράτεια ούρων είναι συχνότερη στις γυναίκες παρά στους άνδρες.

- Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους μπορεί να εμφανιστεί ακράτεια ούρων.

- Η παχυσαρκία και το κάπνισμα είναι και οι δύο παράγοντες κινδύνου για ακράτεια ούρων.

- Η ακράτεια ούρων είναι ένα κοινό πρόβλημα.

- Μπορεί να οφείλεται σε παράγοντες άγχους, σε βήχα, μπορεί να συμβεί κατά τη διάρκεια και μετά την εγκυμοσύνη και είναι πιο συχνό με καταστάσεις όπως η παχυσαρκία.

Οι πιθανότητες να συμβεί αυξάνονται με την ηλικία.

Τύποι ακράτειας:

1) Ακράτεια προσπαθείας

Εάν τα ούρα διαρρεύσουν όταν πηδάτε, βήχετε ή γελάτε, μπορεί να έχετε ακράτεια προσπαθείας. Οποιαδήποτε σωματική άσκηση που αυξάνει την κοιλιακή πίεση ασκεί επίσης πίεση στην ουροδόχο κύστη. Συχνά διαρρέει μόνο μια μικρή ποσότητα ούρων. Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις, η πίεση μιας πλήρους κύστης ξεπερνά την ικανότητα του σώματος να συγκρατεί τα ούρα. Η διαρροή συμβαίνει ακόμη και αν οι μύες της ουροδόχου κύστης δεν συστέλλονται και δεν αισθάνεστε την ανάγκη να ουρήσετε. Οι αιτίες και ο τύπος της ακράτειας συνδέονται στενά. Οι παράγοντες περιλαμβάνουν:

-εγκυμοσύνη και τοκετό

-εμμηνόπαυση, καθώς η πτώση των οιστρογόνων μπορεί να κάνει τους μυς πιο αδύναμους

-υστερεκτομή και μερικές άλλες χειρουργικές επεμβάσεις

-ηλικία

-παχυσαρκία

Η ακράτεια προσπαθείας συμβαίνει όταν ο ουρηθρικός σφιγκτήρας, οι μύες του πυελικού εδάφους ή και οι δύο αυτές δομές έχουν αποδυναμωθεί ή καταστραφεί και δεν μπορούν να συγκρατήσουν αξιόπιστα στα ούρα.

Στους άνδρες, η πιο συχνή αιτία ακράτεια προσπαθείας είναι η βλάβη του σφιγκτήρα των ούρων που προκλήθηκε μέσω χειρουργικής επέμβασης προστάτη ή κατάγματος πυέλου.

Οι πνευμονικές καταστάσεις που προκαλούν συχνό βήχα, όπως το εμφύσημα και η κυστική ίνωση, μπορούν επίσης να συμβάλουν στην ακράτεια του στρες τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες.

2) Επιτακτικού τύπου ακράτεια

Εάν αισθάνεστε έντονη επιθυμία να ουρήσετε ακόμα και όταν η ουροδόχος κύστη σας δεν είναι γεμάτη, η ακράτεια μπορεί να σχετίζεται με υπερδραστήρια ουροδόχο κύστη. Ο τύπος αυτός της ακράτειας ονομάζεται επιτακτική. Αυτή η κατάσταση εμφανίζεται τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες και εκδηλώνεται με υπερβολική αίσθηση για ούρηση, αμέσως ακολουθούμενη συχνά από απώλεια ούρων προτού φτάσετε στο μπάνιο. Ακόμα κι αν δεν είχατε κάποια απώλεια, η επείγουσα ανάγκη για ούρηση μπορεί να επηρεάσει την εργασία και την κοινωνική ζωή λόγω της ανάγκης να συνεχίσετε να τρέχετε στο μπάνιο. Η επείγουσα ανάγκη προκαλείται όταν ο εξωστηρας μυς της ουροδόχου κύστης αρχίζει να συστέλλεται και σηματοδοτεί την ανάγκη ούρησης, ακόμη και όταν η κύστη δεν είναι γεμάτη.

Η υπερδραστήρια ουροδόχος κύστη μπορεί να προκύψει από φυσικά προβλήματα που εμποδίζουν το σώμα σας να σταματήσει τις ακούσιες συσπάσεις των μυών της ουροδόχου κύστης. Τέτοια προβλήματα περιλαμβάνουν βλάβη στον εγκέφαλο, τη σπονδυλική στήλη ή τα νεύρα που εκτείνονται από τη σπονδυλική στήλη έως την ουροδόχο κύστη - για παράδειγμα από ατύχημα, σακχαρώδη διαβήτη ή νευρολογική ασθένεια. Ερεθιστικές ουσίες εντός της ουροδόχου κύστης, όπως αυτές που παράγονται κατά τη διάρκεια μιας λοίμωξης, μπορεί επίσης να προκαλέσουν σύσπαση του μυός της ουροδόχου κύστης.

Συχνά δεν υπάρχει αναγνωρίσιμη αιτία για την υπερδραστήρια ουροδόχο κύστη, αλλά οι άνθρωποι είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν το πρόβλημα καθώς μεγαλώνουν. Οι μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, ειδικότερα, τείνουν να αναπτύξουν αυτήν την κατάσταση, ίσως λόγω αλλαγών που σχετίζονται με την ανατομία της περιοχής.

Επιπλέον, οι λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος, της ουροδόχου κύστης ή του προστάτη μπορεί να προκαλέσουν επιτακτική ούρηση. Μερική απόφραξη του ουροποιητικού συστήματος από λίθο της ουροδόχου κύστης, όγκο (σπάνια) ή στους άνδρες ένας διογκωμένος προστάτης (μια κατάσταση γνωστή ως καλοήθης υπερπλασία του προστάτη ή BPH) μπορεί να προκαλέσει αυξημένη επιτακτικότητα και συχνουρία και μερικές φορές να προκαλεί ακράτεια.

Οι νευρολογικές ασθένειες (όπως η νόσος του Πάρκινσον και η σκλήρυνση κατά πλάκας) μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε ακράτεια, όπως και το εγκεφαλικό.

3) Μικτού τύπου ακράτεια

Εάν έχετε συμπτώματα τόσο της υπερδραστήριας ουροδόχου κύστης όσο και της ακράτειας προσπαθείας, πιθανώς έχετε μικτή ακράτεια, ένας συνδυασμός και των δύο τύπων.

4) Ακράτεια υπερπλήρωσης

Εάν η ουροδόχος κύστης σας δεν μπορεί να εκκενωθεί πλήρως, μπορεί να εμφανίσετε διαφυγή ούρων, με ή χωρίς την αίσθηση να μεταβειτε στην τουαλέτα. Η ακράτεια υπερπλήρωσης συμβαίνει όταν κάτι εμποδίζει τα ούρα να ρέουν κανονικά από την ουροδόχο κύστη, όπως στην περίπτωση της υπερπλασίας του προστάτη που κλείνει μερικώς την ουρήθρα. Μπορεί επίσης να συμβεί τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες εάν ο μυς της ουροδόχου κύστης γίνει ανενεργός, ώστε να μην αισθάνεστε την ανάγκη να ουρήσετε. Τελικά, η ουροδόχος κύστη υπερπληρώνεται, η ουρήθρα παραμένει ανοιχτή και προκαλείτε διαφυγή των ούρων .

Οι άνδρες διαγιγνώσκονται συχνότερα με ακράτεια υπερπλήρωσης από ότι οι γυναίκες επειδή συχνά προκαλείται από καταστάσεις που σχετίζονται με τον προστάτη. Εάν μια γυναίκα έχει σοβαρή πρόπτωση της μήτρας ή της ουροδόχου κύστης της (που σημαίνει ότι το όργανο έχει πέσει από τη σωστή θέση του), η ουρήθρα της μπορεί να γωνιωθεί , παρεμβαίνοντας στη ροή των ούρων.

Η βλάβη των νεύρων (από τραυματισμούς, τοκετό, προηγούμενες χειρουργικές επεμβάσεις ή ασθένειες όπως ο διαβήτης, η σκλήρυνση κατά πλάκας ή ο έρπητας ζωστήρα) και η γήρανση συχνά εμποδίζουν τη συστολή των μυών της ουροδόχου κύστης. Φάρμακα που αποτρέπουν τη συστολή των μυών της ουροδόχου κύστης ή που σας κάνουν να αγνοείτε την επιθυμία ούρησης μπορεί επίσης να οδηγήσουν σε ακράτεια υπερπλήρωσης.

Θεραπεία

Η θεραπεία θα εξαρτηθεί από διάφορους παράγοντες, όπως τον τύπο της ακράτειας, την ηλικία του ασθενούς, τη γενική υγεία και την ψυχική του κατάσταση.

- Οι ασκήσεις του πυελικού εδάφους, επίσης γνωστές ως ασκήσεις Kegel, βοηθούν στην ενίσχυση του σφιγκτήρα και των μυών του πυελικού εδάφους - των μυών που βοηθούν στον έλεγχο της ούρησης.

-Εκπαίδευση της ουροδόχου κύστης

-Φάρμακα για την ακράτεια ούρων

Εάν χρησιμοποιούνται φάρμακα, αυτό συνήθως συνδυάζεται με άλλες τεχνικές ή ασκήσεις.

- Χειρουργική επέμβαση

Η χειρουργική επέμβαση είναι μια επιλογή εάν άλλες θεραπείες δεν λειτουργούν. Οι γυναίκες που σχεδιάζουν να αποκτήσουν παιδιά πρέπει να συζητήσουν χειρουργικές επιλογές με έναν γιατρό πριν λάβουν την απόφαση.

Ταινίες ακράτειας: Ένα πλέγμα εισάγεται κάτω από την ουροδόχου κύστης για να στηρίξει την ουρήθρα και να σταματήσει τη διαφυγή των ούρων.

Κολποανάρτηση: Η ανύψωση του αυχένα της ουροδόχου κύστης μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση της ακράτειας.

Τεχνητός σφιγκτήρας: Μπορεί να εισαχθεί τεχνητός σφιγκτήρας ή βαλβίδα για τον έλεγχο της ροής των ούρων από την ουροδόχο κύστη στην ουρήθρα.

Αλλες επιλογές:

Καθετήρας ούρων: Ένας σωλήνας που πηγαίνει από την ουροδόχο κύστη, μέσω της ουρήθρας, έξω από το σώμα σε μια σακούλα που συλλέγει τα ούρα.

Απορροφητικά ταμπόν : Ένα ευρύ φάσμα απορροφητικών ταμπόν είναι διαθέσιμο για αγορά σε φαρμακεία και σούπερ μάρκετ, καθώς και στο διαδίκτυο.

Η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη (BPH) είναι μια κοινή κατάσταση καθώς οι άνδρες μεγαλώνουν. Ένας αυξημένος σε μέγεθος προστατικός αδένας μπορεί να προκαλέσει δυσάρεστα συμπτώματα, όπως επίσχεση της ροής ούρων από την ουροδόχο κύστη. Μπορεί επίσης να προκαλέσει προβλήματα της ουροδόχου κύστης, των ουροφόρων οδών και των νεφρών.

Υπάρχουν αρκετές αποτελεσματικές θεραπείες, συμπεριλαμβανομένων των φαρμάκων, των ελάχιστα επεμβατικών θεραπειών και της χειρουργικής επέμβασης. Για να επιλέξετε την καλύτερη επιλογή, εσείς και ο γιατρός σας θα εξετάσετε τα συμπτώματά σας, το μέγεθος του προστάτη σας, τις συνοδές παθήσεις που μπορεί να έχετε και τις προτιμήσεις σας.

Συμπτώματα :

Η σοβαρότητα των συμπτωμάτων σε άτομα που έχουν διόγκωση του προστάτη ποικίλλει, αλλά τα συμπτώματα τείνουν να επιδεινώνονται βαθμιαία με την πάροδο του χρόνου. Τα κοινά σημεία και συμπτώματα της ΒΡΗ περιλαμβάνουν:

- Συχνουρια ή αυξημένη επιτακτικότητα για ούρηση

- Αυξημένη συχνότητα ούρησης τη νύχτα (νυκτουρία)

- Δυσκολία στην έναρξη της ούρησης

- Αδύναμη ροή ούρων ή μία ροή που σταματά και αρχίζει

-Αδυναμία κένωσης της ουροδόχου κύστης

Τα λιγότερο κοινά σημεία και συμπτώματα περιλαμβάνουν:

- Λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος

- Αδυναμία ούρησης

- Αίμα στα ούρα

Το μέγεθος του προστάτη δεν καθορίζει απαραίτητα τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων. Μερικοί άνδρες με μόνο ελαφρώς διευρυμένο προστάτη μπορεί να έχουν σημαντικά συμπτώματα, ενώ άλλοι άνδρες με πολύ μεγαλύτερο αδενα μπορεί να έχουν μόνο μικρά συμπτώματα ούρων. Σε ορισμένους άνδρες, τα συμπτώματα τελικά σταθεροποιούνται και ίσως βελτιωθούν με την πάροδο του χρόνου.

Συνθήκες που μπορούν να οδηγήσουν σε συμπτώματα παρόμοια με αυτά που προκαλούνται από τον αυξημένο προστάτη περιλαμβάνουν:

- Λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος

- Η φλεγμονή του προστάτη (προστατίτιδα)

- Σκλήρυνση της ουρήθρας (ουρηθρική στένωση)

- Λίθοι της ουροδόχου κύστης ή των νεφρών

- Καρκίνος του προστάτη ή της ουροδόχου κύστης

Πότε να δείτε έναν γιατρό;

Εάν έχετε προβλήματα με την ούρηση, συζητήστε τα με το γιατρό σας. Ακόμα κι αν δεν βρίσκετε ενοχλητικά συμπτώματα στα ούρα, είναι σημαντικό να εντοπίσετε ή να αποκλείσετε οποιεσδήποτε υποκείμενες αιτίες. Αν δεν μπορείτε ουρήσετε, αναζητήστε άμεση ιατρική φροντίδα.

Ο αδένας του προστάτη βρίσκεται κάτω από την ουροδόχο κύστη. Η ουρήθρα στο αρχικό της τμήμα διέρχεται μέσα από τον προστάτη. Όταν ο προστάτης μεγεθύνεται, αρχίζει να αποκλείει τη ροή των ούρων.

Οι επιπλοκές ενός διογκωμένου προστάτη μπορεί να περιλαμβάνουν:

Ξαφνική αδυναμία αποβολής ούρων (επίσχεση ούρων). Ίσως χρειαστεί να τοποθετηθει καθετήρας στην ουροδόχο κύστη σας για να κενωθεί η κύστη. Μερικοί άνδρες με αυξημένο προστάτη χρειάζονται χειρουργική επέμβαση για να ανακουφιστούν από την κατακράτηση ούρων.

Μολύνσεις του ουροποιητικού συστήματος (UTI). Η αδυναμία κένωσης της ουροδόχου κύστης μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο μόλυνσης στο ουροποιητικό σας σύστημα. Εάν εμφανίζονται συχνά UTI, ίσως χρειαστεί χειρουργική επέμβαση για να αφαιρέσετε μέρος του προστάτη.

Λίθοι της ουροδόχου κύστης. Δημιουργούνται συνήθως από την αδυναμία κένωσης της ουροδόχου κύστης. Οι πέτρες της ουροδόχου κύστης μπορούν να προκαλέσουν λοίμωξη, ερεθισμό της ουροδόχου κύστης, αίμα στα ούρα και απόφραξη της ροής των ούρων.

Βλάβη της ουροδόχου κύστης. Μια ουροδόχος κύστη που δεν έχει αδειάσει πλήρως μπορεί να διαταθεί και να εξασθενήσει με την πάροδο του χρόνου. Ως αποτέλεσμα, το μυϊκό τοίχωμα της ουροδόχου κύστης δεν συστέλλεται πλέον σωστά, καθιστώντας πιο δύσκολο το άδειασμα της κύστεως.

Νεφρική βλάβη. Η πίεση στην ουροδόχο κύστη από την κατακράτηση ούρων μπορεί να βλάψει άμεσα τους νεφρούς ή να επιτρέψει στις μολύνσεις της ουροδόχου κύστης να φθάσουν στα νεφρά.

Οι περισσότεροι άνδρες με διευρυμένο προστάτη δεν αναπτύσσουν αυτές τις επιπλοκές. Ωστόσο, η οξεία κατακράτηση ούρων και η βλάβη των νεφρών μπορεί να είναι σοβαρές απειλές για την υγεία.

Τι είναι η λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος;

Μια λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος είναι μια λοίμωξη σε οποιοδήποτε μέρος του ουροποιητικού σας συστήματος, η οποία περιλαμβάνει τους νεφρούς, την ουροδόχο κύστη, τους ουρητήρες και την ουρήθρα.

Εάν είστε γυναίκα, η πιθανότητα λοίμωξης του ουροποιητικού συστήματος είναι υψηλή.

Συμπτώματα UTI

Τα συμπτώματα ενός UTI μπορεί να περιλαμβάνουν:

-Ένα αίσθημα καψίματος όταν κατουρείτε

-Μια συχνή ή έντονη παρόρμηση για κατούρημα, παρόλο που λίγα βγαίνουν όταν το κάνετε

-Ακράτεια ούρων

-Αίσθημα κόπωσης ή αστάθειας

-Πυρετός ή ρίγος (ένα σημάδι ότι η μόλυνση μπορεί να έχει φτάσει στα νεφρά σας)

-Πόνος ή πίεση στην πλάτη ή στην κάτω κοιλιακή χώρα

Τύποι UTI

Μια λοίμωξη μπορεί να συμβεί σε διάφορα μέρη του ουροποιητικού συστήματος. Κάθε τύπος έχει διαφορετικό όνομα, ανάλογα με το πού βρίσκεται.

Κυστίτιδα (ουροδόχος κύστη): Μπορεί να αισθάνεστε ότι πρέπει να κατουρήσετε πολύ ή μπορεί να πονάει όταν κατουράτε. Μπορεί επίσης να έχετε χαμηλότερο πόνο στην κοιλιά και θολά ή αιματηρά ούρα.

Πυελονεφρίτιδα (νεφρά): Αυτό μπορεί να προκαλέσει πυρετό, ρίγος, ναυτία, έμετο και πόνο και .

Ουρηθρίτιδα (ουρήθρα): Αυτό μπορεί να προκαλέσει εκκρίσεις και κάψιμο όταν κατουράτε.

Προστατίτιδα : Η προστατίτιδα είναι φλεγμονή (οίδημα) του προστάτη.

Ο προστάτης είναι ένας μικρός αδένας που βρίσκεται στο περίνεο . Παράγει προστατικό υγρό .

Η προστατίτιδα μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Αλλά συνήθως μεταξύ 30 και 50.

Υπάρχουν 2 κύριοι τύποι προστατίτιδας:

• Χρόνια προστατίτιδα - όπου υπάρχουν εξάρσεις και υφέσεις . είναι ο πιο κοινός τύπος

• Οξεία προστατίτιδα - όπου τα συμπτώματα είναι σοβαρά και εμφανίζονται ξαφνικά. Είναι πιο σπάνια, αλλά δυνητικά απειλητική για τη ζωή και απαιτεί άμεση θεραπεία

Συμπτώματα προστατίτιδας:

Οξεία προστατίτιδα

Τα συμπτώματα της οξείας προστατίτιδας περιλαμβάνουν:

- πόνος, που μπορεί να είναι σοβαρός, μέσα ή γύρω από το πέος, τους όρχεις, τον πρωκτό, την κάτω κοιλιακή χώρα ή την πλάτη

- πόνος κατά τo κατούρημα, ανάγκη να κατουρήσετε συχνά (ιδιαίτερα τη νύχτα), προβλήματα με την έναρξη ή κατούρημα "stop-start", επείγουσα ανάγκη για κατούρημα και, μερικές φορές, αίμα στα ούρα σας

-δεν είναι σε θέση να κατουρήσει, γεγονός που οδηγεί σε συσσώρευση ούρων στην ουροδόχο κύστη γνωστή ως οξεία επίσχεση των ούρων - αυτό απαιτεί επείγουσα ιατρική φροντίδα

- γενική αδιαθεσία, με πόνους και πιθανώς υψηλή θερμοκρασία

- πόνος στην πλάτη και πόνος στην εκσπερμάτωση

!!! Δείτε αμέσως έναν γιατρό εάν έχετε αυτά τα συμπτώματα, έτσι ώστε να μπορεί να διερευνηθεί η αιτία.

Χρόνια προστατίτιδα

Μπορεί να έχετε χρόνια προστατίτιδα εάν έχετε μερικά από τα ακόλουθα συμπτώματα για τουλάχιστον 3 μήνες:

-πόνος μέσα και γύρω από το πέος, τους όρχεις, τον πρωκτό, την κάτω κοιλιακή χώρα ή την πλάτη

-πόνος κατά το κατούρημα, μια συχνή ή επείγουσα ανάγκη να κατουρήσετε, ιδιαίτερα τη νύχτα — -σεξουαλικά προβλήματα, όπως η στυτική δυσλειτουργία, πόνος κατά την εκσπερμάτωση ή πυελικός πόνος μετά το σεξ

Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να έχουν σημαντικό αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής σας.

Αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις, θα βελτιωθούν σταδιακά με την πάροδο του χρόνου και με τη θεραπεία.

Πότε να λάβετε ιατρική συμβουλή

Επισκεφτείτε έναν γιατρό εάν έχετε συμπτώματα προστατίτιδας, όπως πυελικό πόνο, δυσκολία ή πόνο κατά την κατούρημα ή επώδυνη εκσπερμάτωση.

Θεραπεία της προστατίτιδας

Η θεραπεία για προστατίτιδα εξαρτάται από το εάν έχετε οξεία ή χρόνια προστατίτιδα.

Οξεία προστατίτιδα

Η οξεία προστατίτιδα (όπου τα συμπτώματα είναι ξαφνικά και σοβαρά) αντιμετωπίζεται συνήθως με παυσίπονα και με αντιβιοτικά διάρκειας 2 έως 4 εβδομάδων.

Η νοσοκομειακή θεραπεία μπορεί να χρειαστεί εάν είστε πολύ άρρωστοι ή δεν μπορείτε να κατουρήσετε.

Χρόνια προστατίτιδα

Η θεραπεία για χρόνια προστατίτιδα (όπου τα συμπτώματα έρχονται και ξεπερνούν αρκετούς μήνες) στοχεύει συνήθως στον έλεγχο των συμπτωμάτων.

Τι προκαλεί προστατίτιδα;

Η οξεία προστατίτιδα προκαλείται συνήθως όταν τα βακτήρια στο ουροποιητικό σύστημα εισέρχονται στον προστάτη. Η ουροποιητική οδός περιλαμβάνει την ουροδόχο κύστη, τα νεφρά, τους σωλήνες που συνδέουν τα νεφρά με την ουροδόχο κύστη (ουρητήρες) και την ουρήθρα.

Στη χρόνια προστατίτιδα, συνήθως δεν εντοπίζονται σημάδια λοίμωξης στον προστάτη. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η αιτία των συμπτωμάτων δεν είναι σαφής.